Renta inwalidzka dla osób z orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy. Aby ustalić wysokość swej renty inwalidzkiej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, należy dodać do siebie następujące wartości: 24% corocznie wyliczanej przez państwo polskie kwoty bazowej, która do 29 lutego 2020 roku wynosi 4003,88 zł (24% od tej Ubezpieczonemu, który całkowicie lub częściowo utracił zdolność do pracy zarobkowej, przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: został uznany za niezdolnego do pracy przez lekarza orzecznika ZUS, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy stosowny do wieku, w którym powstała niezdolność do pracy, niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych lub nieskładkowych (np. w okresie pobierania zasiłku chorobowego), określonych w art. 57 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ustawy emerytalnej) albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Powyższe wymogi dotyczące powstania niezdolności w okresach składkowych lub nieskładkowych nie będą miały zastosowania do ubezpieczonego, który: udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy; którego niezdolność do pracy jest spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy; Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uzależniony jest od wieku ubezpieczonego, w którym powstała u niego niezdolność do pracy. Wymagany okres wynosi odpowiednio: 1 rok - jeśli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat, 2 lata - jeśli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat, 3 lata - jeśli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat, 4 lata - jeśli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat, 5 lat - jeśli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. 5-letni okres składkowy i nieskładkowy wymagany od ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy powstała po ukończeniu 30 lat, musi przypadać w ciągu ostatnich 10 lat. Ostatnie dziesięciolecie oblicza się od daty zgłoszenia wniosku o rentę lub od daty powstania niezdolności do pracy. Badając spełnienie tego warunku, ZUS przyjmuje dziesięciolecie bardziej korzystne dla ubezpieczonego. Wyjątkiem od powyższego jest sytuacja ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy z powodu skutków wypadku w drodze do pracy lub z pracy zaistniałego po dniu 31 grudnia 2002 r. Renta z tytułu niezdolności do pracy będzie przysługiwała takiej osobie również w przypadku, gdy nie udowodni wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego. Niezdolność do pracy Niezdolność do pracy może być częściowa lub całkowita. Jak wskazuje art. 12 ustawy emerytalnej, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Porady online Prowadzisz firmę i masz pytania? Skorzystaj z porad ekspertów Poradnika Przedsiębiorcy Porady online dla firm Ubezpieczonemu, którego niezdolność do pracy została uznana za trwałą, przysługuje renta stała. Natomiast renta okresowa przysługuje, jeśli niezdolność do pracy ma charakter czasowy. Przysługuje ona przez okres wskazany w decyzji organu rentowego. Renta z tytułu niezdolności do pracy - kto orzeka? Oceny niezdolności do pracy dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W tym celu ustala: datę powstania niezdolności do pracy, trwałość lub przewidywany okres niezdolności do pracy, związek przyczynowy niezdolności do pracy lub śmierci z określonymi okolicznościami, niezdolność do samodzielnej egzystencji, celowość przekwalifikowania zawodowego. Niezdolność do pracy nie może być orzeczona na okres dłuższy niż 5 lat, chyba że według obecnej wiedzy medycznej nie ma rokowań na zmianę tego stanu. Na orzeczenie lekarza orzecznika ZUS przysługuje wniesienie sprzeciwu w ciągu 14 dni od momentu doręczenia. Renta szkoleniowa Renta szkoleniowa może zostać przyznana ubezpieczonemu, który spełni warunki wymagane do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy i uzyska orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie. Renta przyznawana jest na okres 6 miesięcy. Maksymalny okres pobierania tej renty nie może przekroczyć 36 miesięcy, z zastrzeżeniem, że ulega wydłużeniu na czas niezbędny do przekwalifikowania zawodowego, nie dłużej niż o 30 miesięcy. Okres 6 miesięcy może też ulec skróceniu, jeśli przed upływem tego okresu starosta zawiadomi organ rentowy o braku możliwości przekwalifikowania do innego zawodu lub o tym, że osoba zainteresowana nie poddaje się przekwalifikowaniu zawodowemu. Renta szkoleniowa nie przysługuje w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego oraz służby. Renta szkoleniowa wynosi 75% podstawy jej wymiaru i jest niezależna od wymiaru stażu ubezpieczeniowego. Renta szkoleniowa nie może być niższa niż najniższa wysokość renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Renta z tytułu niezdolności do pracy - wysokość Renta z tytułu niezdolności do pracy i jej wysokość zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych oraz od wysokości podstawy wymiaru renty. Na wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy składają się część socjalna, która jest jednakowa dla wszystkich ubezpieczonych, oraz część zależna od długości stażu pracy i wysokości uzyskiwanych przychodów. Wysokości renty ustala się w następujący sposób: 1. Renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy: 24% kwoty bazowej, czyli część socjalna, po 1,3% podstawy wymiaru za każdy rok okresów składkowych, z uwzględnieniem pełnych miesięcy, po 0,7% podstawy wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych, z uwzględnieniem pełnych miesięcy, po 0,7% podstawy wymiaru za każdy rok okresu brakującego do pełnych 25 okresów składkowych i nieskładkowych, przypadających od dnia zgłoszenia wniosku o rentę do dnia ukończenia przez wnioskodawcę 60 lat, tzw. staż hipotetyczny, 2. Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy: wynosi 75% renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Jeżeli faktycznie obliczona wysokość renty jest niższa od świadczenia najniższego, wysokość renty podwyższa się do tej właśnie kwoty. Najniższa renta z tytułu niezdolności do pracy została określona przepisami ustawy emerytalnej. Podwyższa się je corocznie, od miesiąca, w którym przeprowadzana jest waloryzacja. Podstawę wymiaru renty ustala się, przyjmując do jej wyliczenia przeciętną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z okresu 10 kolejnych lat kalendarzowych, wybranych z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym zgłoszono wniosek o rentę. Jednak na wniosek ubezpieczonego do wyliczenia podstawy wymiaru renty można przyjąć przeciętną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z okresu 20 lat, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu. Najniższe emerytury i renty Kwoty najniższych gwarantowanych świadczeń emerytalno-rentowych od 1 marca 2017 r.: emerytura, renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i renta rodzinna 1000 zł renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy 750 zł renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem lub chorobą zawodową i renta rodzinna wypadkowa 1200 zł renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem lub chorobą zawodową 900 zł źródło: Ustanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy ustaje: gdy ustanie którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania prawa do renty, z upływem okresu, na jaki zostało przyznane to świadczenie, z dniem, od którego z urzędu została przyznana emerytura, tj. z dniem ukończenia wieku emerytalnego przez osoby ubezpieczone, uprawnione do renty z tytułu niezdolności do pracy, z chwilą śmierci osoby uprawnionej.

Zorganizujemy dla Ciebie konsultacje u okulisty, neurologa, chirurga czy urologa, w razie wystąpienia powikłań cukrzycy Śpiączka cukrzycowa – rokowanie Rokowanie w śpiączce cukrzycowej jest dobre, jeżeli osoba chora natychmiast otrzyma odpowiednie leczenie, a także zostanie usunięta przyczyna zaburzeń (np. nieprawidłowy schemat

fot. Adobe Stock Renta chorobowa to świadczenie dla osób, które częściowo lub całkowicie utraciły zdolność do pracy. Ich stan zdrowia nie może rokować poprawy. Renta z tytułu niezdolności do pracy wypłacana jest przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Kto może ją dostać? Ile obecnie wynosi renta chorobowa? Jaka jest najniższa i średnia renta chorobowa? Jak się o nią ubiegać? Renta chorobowa 2020: Komu przysługuje Wysokość Składanie wniosku Renta a praca Komu przysługuje renta chorobowa 2020 Renta chorobowa wypłacana jest osobom, które ze względu na stan zdrowia, utraciły zdolność do pracy zarobkowej. Utrata możliwości wykonywania pracy może być częściowa lub całkowita. O częściowej niezdolności do pracy mówi się w przypadku osób, które nie mogą dłużej pracować zgodnie ze swoimi kwalifikacjami. Całkowita niezdolność do pracy dotyczy sytuacji, kiedy chory nie może podjąć żadnej pracy. Warunkiem, aby uzyskać rentę chorobową, jest posiadanie ubezpieczenia społecznego, a więc oprowadzanie składek do ZUS. Najważniejsze zasady przyznania renty chorobowej w 2020 roku 1. Utrata zdolności do pracy musi zostać orzeczona przez lekarza orzecznika oraz komisję lekarską Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Utrata zdolności do pracy musi powstać w okresie składkowym (w czasie zatrudnienia) lub nieskładkowym (np. w czasie urlopu macierzyńskiego). Albo w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Istotny jest również okres ubezpieczenia: 1 rok - dla osób, które utraciły zdolność do pracy przed ukończeniem 20 lat; 2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku od 20 do 22 lat; 3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku od 22 do 25 lat; 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku od 25 do 30 lat; 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała po ukończeniu 30 lat. W przypadku osób, które utraciły zdolność do pracy po 30. roku życia, okres ubezpieczenia musi przypadać na ostatnich 10 lat od momentu złożenia wniosku o rentę. Ta zasada nie obowiązuje, jeśli chory jest całkowicie niezdolny do pracy i może wykazać: 20 lat stażu składkowego - w przypadku kobiet; 25 lat stażu składkowego - w przypadku mężczyzn. Komu i na jakich zasadach przysługuje renta rodzinna, inwalidzka lub socjalna? Wysokość renty chorobowej 2020 Wysokość renty chorobowej zależy od długości okresów składkowych i nieskładkowych. Renta socjalna przyznawana jest w stałej wysokości. W przypadku osoby całkowicie niezdolnej do pracy jest to: 24% kwoty bazowej, która stanowi wynosi 100 % przeciętnego wynagrodzenia bez składek. Obecnie wynosi 4003,88 zł brutto (od 29 lutego 2020 r.). 24% tej wartości to 960,93 zł. po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych; po 0,7 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych; po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresu brakującego do pełnych 25 lat okresów składkowych oraz nieskładkowych, które przypadają od dnia złożenia wniosku o rentę do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek uprawniający do emerytury. W przypadku osoby częściowo niezdolnej do pracy jest to: 75% wysokości renty ustalonej według wskazanej wyżej zasady. Od 1 marca 2020 roku będzie obowiązywała nowa stawka bazowa w wysokości 4380,34 zł. Najniższa i średnia renta chorobowa Najniższa renta chorobowa z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 marca wyniesie ok. 1200 brutto. Najniższa renta chorobowa z tytułu częściowej niezdolności do pracy wyniesie od 1 marca 2020 roku 900 zł brutto. Renta chorobowa 2020 - gdzie składać wniosek Aby ubiegać się o rentę chorobową, należy złożyć wniosek w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Na stronie internetowej ZUS znajduje się gotowy wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy (druk ZUS Rp-1R). Należy go pobrać, wydrukować i wypełnić. Oprócz wniosku potrzebne będą jeszcze następujące dokumenty: informacja o okresach składkowych i nieskładkowych (druk ZUS Rp-6); dokumenty potwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe; dokumenty o zarobkach; zaświadczenie o stanie zdrowia (druk ZUS N-9); inne dokumenty medyczne; wywiad zawodowy wypełniony przez pracodawcę (druk ZUS N-10). Renta chorobowa 2020 a praca Osoby otrzymujące rentę chorobową mogą podejmować pracę. Jednak w niektórych przypadkach w takiej sytuacji wysokość renty może zostać obniżona lub ZUS może zawiesić wypłacanie świadczenia. Jeżeli wynagrodzenie za pracę rencisty w danym miesiącu wyniesie ponad 70% kwoty przeciętnego wynagrodzenia, renta zostanie w tymże miesiącu zmniejszona do wysokości 70% wynagrodzenia. Renta zostanie zawieszona w danym miesiącu, jeśli wynagrodzenie otrzymane przez rencistę wyniesie 130% lub więcej przeciętnego wynagrodzenia. Więcej o rentach:Renta rodzinna - komu przysługuje i jak ją uzyskać?Wysokość renty socjalnej w 2018 roku Forum neurologiczne » Śpiączka » Świadomość osoby w śpiączce farmakologicznej Świadomość osoby w śpiączce farmakologicznej Moj ziec jest po operacji serca ,ktora odbyla sie 13-12-2011 lekarze twierdza ,ze operacja byla dosc skomplikowana , ziec do dnia dzisiejszego nie zostal wybudzony .

Pobierałam rentę socjalną od 6 lat, obecnie ZUS stwierdził, że wyzdrowiałam i zawiesił mi rentę. Nigdy nie pracowałam, mam 26 lat i wysoką krótkowzroczność, zwyrodnienie siatkówki i bardzo złe pole widzenia. Dlaczego ZUS tak postąpił? Czy odwołać się skoro jestem zdrowa? Mam przyznaną Rentę rodzinną w kwocie 784zł ,na siebie i 2 dzieci. Starszy syn jest niepełnosprawny, leczony od dzieciństwa. Z chwilą ukończenia 16 roku życia, stawał przed Powiatowym Zespołem o Niepełnosprawności; który postanowił: I. Zaliczyć do stopnia niepełnosprawności znacznego. Orzeczenie wydaje się na stałe. Niepełnosprawność istnieje od-dzieciństwa. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się 7) konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji-wymaga. Czy syn, gdy skończy 18 lat, musi jeszcze stawać na Komisji Lekarskiej w ZUS? Czy syn nadal będzie miał prawo do renty rodzinnej po ojcu, jeżeli uzyska świadczenie w ZUS?

4.4K views, 31 likes, 59 loves, 18 comments, 15 shares, Facebook Watch Videos from Wstanmonika: Osoby w śpiączce mogą być świadome tego, co się wokół 4.4K views, 31 likes, 59 loves, 18 comments, 15 shares, Facebook Watch Videos from Wstanmonika: Osoby w śpiączce mogą być świadome tego, co się wokół nich dzieje, choć nie
Hospicjum stacjonarne - na czym polega? To placówka dla osób nieuleczalnie chorych, które z racji stanu zdrowia lub braku odpowiedniej opieki nie mogą dłużej mieszkać w swoim domu. Kto może być skierowany do hospicjum, ile kosztuje opieka w hospicjum i jak wygląda opieka w hospicjum stacjonarnym? W hospicjum stacjonarnym rodzina może przebywać z chorym przez cały dzień. Spis treściHospicjum stacjonarne: dla kogo?Hospicjum stacjonarne: skierowanieHospicjum stacjonarne: ile kosztuje?Hospicjum stacjonarne: jak wygląda opieka? Hospicjum stacjonarne to placówka świadcząca opiekę paliatywną czyli taką, której celem jest poprawa życia osoby chorej po to, by w ostatnich tygodniach lub miesiącach życia jak najmniej cierpiała. W wielu hospicjach stacjonarnych bliscy mogą być przy pacjencie przez cały dzień, wracając do swojego domu tylko na noc. Wielu osobom hospicjum kojarzy się źle - z miejscem, w którym umiera się z dala od domu. Tymczasem fakty są zupełnie inne, badania dowodzą bowiem, że hospicja nie skracają, a wręcz przedłużają życie. Jedno z takich badań przeprowadzono w 2010 roku w Massachusetts General Hospital w Bostonie. Chorych w czwartym stadium raka płuc podzielono na dwie grupy – jedna z nich otrzymywała zwykłe leczenie, drudzy trafili pod opiekę hospicjum, gdzie otrzymywali opiekę paliatywną. Nie tylko cierpieli mniej, niż pacjenci z pierwszej grupy, ale średnio żyli również o 25 proc. dłużej. Hospicjum stacjonarne: dla kogo? Przepisy mówią, że pod opiekę hospicjum stacjonarnego trafić mogą ci pacjenci, którzy nie rokują szans na wyleczenie i zakończyli już leczenie, a także są w okresie terminalnym choroby. Cierpiący na nowotwory, rdzeniowy zanik mięśni, AIDS, reumatoidalne zapalenie stawów, przewlekłe zapalenie trzustki, chorobę niedokrwienną kończyn, niewydolność krążenia, niewydolność nerek czy niewydolność oddychania, chorobę Alzheimera, stan po udarze, czy trudne do wyleczenia odleżyny Większość pacjentów stanowią chorzy onkologicznie (zgodnie z przepisami NFZ musi być ich 90 proc.). O opiece w hospicjum domowym warto pomyśleć wówczas, gdy nie ma już dalszych możliwości leczenia choroby, a chory wymaga stałej, niekiedy całodobowej opieki specjalistów, podawania leków przeciwbólowych, nie wstaje z łóżka, dręczą go wymioty, infekcje, dokuczają odleżyny. Pracujący w hospicjum lekarze zaopiekują się wówczas chorym dużo lepiej, niż nawet najbardziej kochający domownicy, gdyż będą w stanie odpowiednio dobrać dawki leków przeciwbólowych, a w zależności od rodzaju choroby mogą również zastosować inne metody łagodzenia dolegliwości – na przykład łagodną chemioterapię paliatywną czy paliatywną radioterapię, która zmniejszy guzy powstałe w wyniku przerzutów, co złagodzi np. duszności. Hospicjum stacjonarne: skierowanie O objęcie opieką hospicyjną może poprosić zarówno sam pacjent, jak i jego bliscy, a także pracownicy opieki zdrowotnej lub, w uzasadnionych przypadkach, inne osoby (np. sąsiedzi osoby samotnej czy pracownicy opieki społecznej). Skierowanie do hospicjum wystawia lekarz pierwszego kontaktu lub lekarz z placówki opiekuńczej lub szpitala, w którym obecnie przebywa pacjent. Decyzję o tym, czy dana osoba zostanie do hospicjum przyjęta, podejmuje lekarz hospicyjny. To jeszcze nie koniec: by chory został przyjęty do hospicjum, potrzebne są również inne dokumenty: Dokument potwierdzający, że zakończono leczenie przyczynowe choroby podstawowej. Oświadczenie o wyrażeniu zgody na przebywanie pod opieką hospicjum – podpisuje je chory lub osoba, która sprawuje nad nim opiekę (w przypadku niezdolności pacjenta do wyrażenia swojej woli). Czytaj też: Hospicjum domowe: na czym polega i ile kosztuje? Leczenie paliatywne: na czym polega i ile trwa? Opieka wytchnieniowa: czym jest i kto może z niej skorzystać? Hospicjum stacjonarne: ile kosztuje? Pobyt w hospicjum stacjonarnym jest bezpłatny. Pacjenci mają zapewnioną opiekę lekarzy i pielęgniarek, leczenie farmakologiczne, w tym leczenie bólu, a także opiekę psychologiczną (która obejmuje również rodzinę pacjenta) oraz rehabilitację. Bezpłatne są również wyroby medyczne oraz niezbędne badania diagnostyczne, zlecone przez lekarza zatrudnionego w hospicjum. Według przepisów pod opieką hospicjum można przebywać nie dłużej, niż przez pół roku, jednak okres ten można wydłużyć. Warto również wiedzieć, że hospicja proponują "opiekę wyręczeniową" (tzw. "pobyt wyręczeniowy") – czyli tylko na jakiś czas, zwykle na 10 dni. W tym czasie terminalnie chory pacjent może przebywać pod opieką lekarzy i pielęgniarek, a opiekujący się nim na co dzień bliscy – odpocząć, przynajmniej w nocy. W praktyce wygląda to zwykle tak, że bliscy czuwają przy chorym w ciągu dnia, a na noc wracają do domu. Hospicjum stacjonarne: jak wygląda opieka? Opieka w hospicjum jest całodobowa, a pacjent ma dostęp do lekarza i pielęgniarki przez siedem dni w tygodniu. Wygląda to trochę tak, jak w szpitalu, jednak hospicjum od szpitala odróżnia to, że pacjenci mają więcej swobody: może czuwać przy nich rodzina, na stolikach przy łóżkach mogą stać kwiaty czy zdjęcia bliskich – po to, by pacjent w hospicjum poczuł się jak w domu.
Zwykły masaż relaksujący złamał życie 33-letniej Katarzyny Wiatr. Kobieta od ponad roku jest kaleką. Nie mówi, nie wstaje z łóżka, ma otwarte oczy, ale jest w śpiączce. Podczas zabiegu masażystka uszkodziła pani Katarzynie tętnicę, co spowodowało uszkodzenia w mózgu. Masażystka nie jest fizjoterapeutą, przeszła zaledwie kilkudniowy kurs. Nadal przyjmuje klientów.
Jeśli zdrowie ci nie dopisuje, a ze względu na staż pracy lub wiek nie możesz przejść na wcześniejszą emeryturę, ubiegaj się o rentę. Renta z tytułu niezdolności do pracy to świadczenie pozwalające utrzymać się osobom, które z uwagi na zły stan zdrowia nie są w stanie pracować. Przyznanie prawa do renty zależy przede wszystkim od wyniku badania przeprowadzonego przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Szczegółowe informacje o tym, jakie warunki trzeba spełnić, by dostać rentę, znajdziesz w dzisiejszym Poradniku. Piszemy także o tym, jakich formalności należy dopełnić, ubiegając się o świadczenia. SPRAWDŹ OFERTY | Praca dla niepełnosprawnych Więcej o przyznawaniu renty dowiesz się z kolejnych wydań naszej gazety. Napiszemy, kto może dostać rentę bez stażu pracy. Doradzimy, jak skutecznie odwołać się od niekorzystnej decyzji urzędników, a także podpowiemy, jak samodzielnie obliczyć wysokość tego świadczenia. Są trzy warunki Prawo do renty z uwagi na zły stan zdrowia (tzw. chorobowe) mogą uzyskać jedynie te osoby, które jednocześnie spełnią trzy warunki. 1. Niezdolność do pracy Panuje błędne przekonanie, że między niezdolnością do pracy a chorobą można postawić znak równości. Osoby, u których specjalista zdiagnozował określone schorzenie, są pewne, że mogą liczyć na przyznanie renty. Kiedy orzecznik stwierdzi, że mimo choroby są zdolne do pracy, czują się oszukane. Żeby uniknąć rozgoryczenia, warto znać podstawowe zasady, którymi kierują się lekarze orzecznicy ZUS-u. Rola orzeczników nie polega na ocenie stanu zdrowia danej osoby. Ich zadaniem jest stwierdzenie, czy jest ona zdolna do wykonywania pracy, czy też nie. Na otrzymanie renty z tytułu niezdolności do pracy mogą liczyć jedynie te osoby, które nie tylko są niezdolne do pracy, ale też nie rokują odzyskania tej zdolności po przekwalifikowaniu się i w związku z tym nie mają możliwości podjęcia pracy ani w dotychczasowym zawodzie, ani w innym, do którego mogłyby zostać przyuczone. Niezdolność do pracy może mieć jeden z trzech stopni (są one odpowiednikami dawnych grup inwalidzkich). Określa go orzecznik. Stopień niezdolności do pracy przekłada się wprost na wysokość renty. Od niego uzależnione są także niektóre przywileje, na przykład prawo do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów koleją i autokarami. Obecnie przyznawane są następujące stopnie niezdolności do pracy: częściowa niezdolność do pracy (dawna III grupa) – orzeka się ją u osób, które nie są zdolne do pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami, całkowita niezdolność do pracy (dawna II grupa) – orzeka się ją, jeśli dana osoba jest niezdolna do wykonywania jakiejkolwiek pracy, całkowita niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji (dawna I grupa) – orzeka się ją w przypadku tych osób, które są niezdolne do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a ponadto wymagają stałej opieki. 2. Odpowiednia długość stażu ubezpieczeniowego Przepisy wskazują, jakim stażem ubezpieczeniowym należy się legitymować, aby mieć szansę na otrzymanie renty. Długość stażu jest uzależniona od wieku osoby, która zamierza ubiegać się o przyznanie renty, i wynosi:1 rok dla osób, które nie ukończyły 20 lat,2 lata dla osób w wieku 20-22 lata,3 lata dla osób w wieku 22-25 lat,4 lata dla osób w wieku 25-30 lat,5 lat dla osób, które ukończyły 30 lat. Osoby z najstarszej grupy wiekowej, a więc te, które ukończyły 30. rok życia, muszą spełnić dodatkowy warunek. Wymagany w ich przypadku 5-letni staż ubezpieczeniowy musi przypadać w ciągu 10 lat przed złożeniem wniosku o rentę (lub powstaniem niezdolności do pracy, jeśli starający się o rentę ma już orzeczoną niezdolność do pracy). CZYTAJ TAKŻE | Murarz – co robi i ile zarabia? PRZYKŁAD Joanna podjęła pracę tuż po zakończeniu nauki w liceum. Miała wtedy 19 lat. Przepracowała 14 lat bez przerwy. Kiedy miała 33 lata, firma, w której była zatrudniona, została zlikwidowana. Joanna została bez pracy, jednak nie szukała nowego zatrudnienia. Przeszła na utrzymanie męża. Kilka miesięcy temu zdiagnozowano u 40-letniej obecnie Joanny poważne schorzenie kręgosłupa. W związku z tym kobieta postanowiła ubiegać się o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Nie będzie jednak mogła skorzystać z tego świadczenia. Co prawda ma aż 14-letni staż pracy, a więc znacznie dłuższy niż wymagane w takim przypadku minimum, jednak jedynie 3 spośród 14 lat stażu przypadają w ciągu ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o rentę. Przy obliczaniu stażu ubezpieczeniowego bierze się pod uwagę zarówno okresy składkowe, jak i nieskładkowe. Najważniejsze spośród nich wymieniamy w ramce. Należy jednak pamiętać, że okresy nieskładkowe mogą być uwzględnione jedynie w długości, która nie przekracza jednej trzeciej udokumentowanych okresów składkowych. PRZYKŁAD 31-letni Dariusz ma skończone 5-letnie studia. Po ich ukończeniu przez kilka lat pracował na czarno. Dopiero 3 lata temu podjął legalną pracę. Ostatnio zachorował i postanowił ubiegać się o rentę z tytułu niezdolności do pracy. W sumie legitymuje się 8-letnim stażem ubezpieczeniowym – 5 lat okresu nieskładkowego (okres studiów) i 3 lata okresu składkowego (legalna praca). Okres nieskładkowy może być jednak uwzględniony tylko w części, która nie przekracza jednej trzeciej okresu składkowego. Można więc uwzględnić jedynie 4 lata stażu ubezpieczeniowego: 3 lata (cały okres składkowy) 1 rok (część okresu nieskładkowego, która nie przekracza jednej trzeciej okresów składkowych). Wynika z tego, że staż ubezpieczeniowy Dariusza jest za krótki, by mógł on ubiegać się o rentę. W wyjątkowych wypadkach o przyznanie renty mogą się starać także osoby, które nie osiągnęły wymaganego stażu ubezpieczeniowego. Warunkiem jest jednak to, aby zostały ubezpieczone (na przykład podjęły pracę) przed ukończeniem 18 lat lub w ciągu 6 miesięcy od ukończenia szkoły albo studiów oraz od dnia rozpoczęcia ubezpieczenia aż do dnia powstania niezdolności do pracy były ubezpieczone bez przerwy (dopuszczalne są jedynie przerwy trwające do 6 miesięcy). 3. Powstanie niezdolności do pracy w jednym z okresów wymienionych przez przepisy Kolejny istotny warunek, który musi spełnić osoba starająca się o rentę, jest następujący: niezdolność do pracy powinna pojawić się w trakcie okresów wymienionych w przepisach, czyli w czasie: zatrudnienia, prowadzenia własnej działalności, jeśli opłacono składkę ubezpieczeniową, wykonywania umowy-zlecenia lub umowy agencyjnej, jeśli opłacono składkę ubezpieczeniową, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, służby wojskowej, służby w policji, straży granicznej, więziennictwie, państwowej straży pożarnej, organach celnych, pobierania zasiłku macierzyńskiego, chorobowego lub opiekuńczego, urlopu wychowawczego na dziecko do 4 lat. Przepisy są na tyle korzystne dla ubiegających się o rentę, że ich niezdolność do pracy może pojawić się nawet w ciągu 18 miesięcy po zakończeniu powyższych okresów. Jak to załatwić? Wniosek o przyznanie renty trzeba złożyć na formularzu ZUS Rp-1. Można go otrzymać w urzędzie lub pobrać ze strony internetowej Do wypełnionego wniosku trzeba dołączyć: zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza prowadzącego, ankietę wypełnioną przez zakład pracy (na druku ZUS N-10), w której opisuje się rodzaj pracy wykonywanej przez ubiegającego się o rentę i warunki jej wykonywania, dokumenty potwierdzające okresy ubezpieczenia (na przykład świadectwa pracy, zaświadczenie szkoły wyższej o ukończeniu studiów), zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawione przez zakład pracy na formu-larzu ZUS Rp-7 (jeśli zakład pracy nie istnieje, wystawia je archiwum). Po złożeniu wypełnionego wniosku wraz z kompletem załączników powinieneś czekać na wyznaczenie terminu badania przez lekarza orzecznika. Wyznaczonego terminu powinieneś bezwzględnie dotrzymać. Osoby, które nie stawią się w siedzibie ZUS-u w wyznaczonym dniu, tracą szansę na otrzymanie renty. Jeśli stan zdrowia nie pozwala ci dotrzeć do orzecznika, zgłoś to w ZUS-ie. W takiej sytuacji badania są przeprowadzane w domu osoby, która stara się o rentę. Badanie, które przeprowadza lekarz orzecznik, na ogół zasadniczo różni się od tego, do czego przyzwyczaiłeś się podczas wizyt u lekarza rodzinnego oraz u specjalistów. Pamiętaj, że osoby, które starają się o przyznanie renty, cierpią na bardzo różne schorzenia. Nie można więc wymagać od orzecznika, by dysponował fachową wiedzą z zakresu wszystkich specjalności właściwych dla diagnozowania i leczenia tych nie posiada także specjalistycznego sprzętu medycznego. Swoje orzeczenia oprze on przede wszystkim na analizie dokumentacji medycznej, dotyczącej przebiegu twojego leczenia. Istotna jest także treść wypełnionego przez pracodawcę formularza ZUS N-10. Musisz bowiem pamiętać, że orzecznik będzie oceniał stan twojego zdrowia w kontekście zdolności do pracy. Rodzaj wykonywanej pracy i warunki, w jakich ją wykonujesz, mają więc zasadnicze znaczenie. Dokumentację medyczną sam będziesz musiał dostarczyć orzecznikowi. W twoim interesie leży to, by była ona jak najpełniejsza. Zasadą jest, że renty są przyznawane maksymalnie na 5 lat. W praktyce rzadko świadczenie przyznawane jest na maksymalny, 5-letni okres. Osoby, którym do osiągnięcia wieku emerytalnego brakuje mniej niż 5 lat i już pobierają rentę co najmniej od 5 lat, powinny wiedzieć, że mają prawo do otrzymania świadczenia na cały okres, który dzieli je od osiągnięcia wieku emerytalnego. Sprawdź ogłoszenia: Praca
Jak załatwić rente dla osoby w spiączce . Witam Proszę o prawną pomoc bo nie wiem jak podejść do tego tematu który zaraz przedstawię. Moja żona pozostaje w śpiączce mózgowej lekarze nie dają nam żadnej nadziei, 95% mózgu jest uszkodzone na skutek nie
Te świadczenia, zapewniające jedynie biologiczne przetrwanie, budzą najwięcej kontrowersji. Powinieneś wiedzieć, kiedy możesz je otrzymuje w Polsce rentę i na jakich warunkach? W całym kraju aż 2,2 mln osób pobiera ją z tytułu niezdolności do pracy. To nie wszyscy polscy renciści. Niemal 1,8 mln osób dostaje też renty rodzinne, w tym spora liczba wdów. ZUS wypłaca także ponad 244 tysiącom Polaków rentę socjalną i co roku przybywa po kilka tysięcy takich osób, na co idzie około 414 mln złotych. Renta socjalnaJeszcze do końca września 2003 r. przyznawały je i wypłacały ośrodki pomocy społecznej, dziś ZUS i socjalna przysługuje osobie, która:* jest pełnoletnia, a zarazem* jest całkowicie niezdolna do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:- przed ukończeniem 18. roku życia albo- w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia lub- w trakcie studiów doktoranckich albo aspirantury socjalna przysługuje zatem wyłącznie osobie, która osiągnęła pełnoletność i która jest całkowicie niezdolna do pracy. Za osobę pełnoletnią uważa się osobę, która ukończyła 18 osobę pełnoletnią uważa się również kobietę, która zawarła związek małżeński po ukończeniu 16 lat, a nie ukończyła 18. roku z ustawą, za całkowicie niezdolną do pracy uważa się osobę, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Nie jest istotne, kiedy powstała całkowita niezdolność do pracy, lecz aby niezdolność ta była skutkiem naruszenia sprawności organizmu, powstałego we wskazanych całkowitej niezdolności do pracy i przewidywanego okresu jej trwania dokonuje lekarz orzecznik są orzeczenia:* o stopniu niepełnosprawności,* komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia o zaliczeniu do I lub II grupy inwalidów oraz* lekarza orzecznika wydane przed 1 października 2003 r., uprawniające do renty socjalnej na podstawie ustawy o pomocy maja 2006 r. wniosek o rentę socjalną złożył 18-letni Paweł J. Do wniosku dołączył orzeczenie wojewódzkiego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności z 10 września 2003 r., z którego wynika, że został uznany za niepełnosprawnego w stopniu znacznym, a niepełnosprawność ma charakter stały. Orzeczenie to daje podstawę do przyznania renty jak długo?Renta socjalna może być przyznana:* na stałe - jeśli niezdolność do pracy jest trwała, * na wskazany okres - jeśli niezdolność do pracy jest nie przysługuje osobie, która:- ma ustalone prawo do emerytury, uposażenia w stanie spoczynku; renty z tytułu niezdolności do pracy, inwalidzkiej lub strukturalnej; świadczenia albo zasiłku przedemerytalnego,- pobiera świadczenia o charakterze rentowym z instytucji zagranicznych,- jest tymczasowo aresztowana albo odbywa karę pozbawienia wolności,- ma ustalone prawo do renty rodzinnej (części renty) przez ZUS czy KRUS w wysokości przekraczającej 200 proc. kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy,- jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości rolnej powyżej 5 ha przeliczeniowych lub - jako współwłaściciel - ma udział w takiej socjalna nie przysługuje osobie, która jest uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wyjątek dotyczy osoby, która:* ma ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, w tym tzw. renty uczniowskiej orazama ustalone prawo do renty rodzinnej, przy czym jest ona niższa lub równa 200 proc. kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, jeśli osoba ta pobiera rentę rodzinną jako świadczenie wyższe lub która była uprawniona do re-nty socjalnej i której prawo do tej renty ustało w związku z osadzeniem w a-reszcie wskutek tymczasowego aresztowania lub w zakładzie karnym w celu odbycia kary pozbawienia wolności, może zgłosić wniosek o przyznanie renty socjalnej w wysokości 50 proc. kwoty, pod warunkiem, że:- jest osobą samotnie gospodarującą,- nie posiada innego przychodu,- nie ma ustalonego prawa do renty rodzinnej,- jest właścicielem lokalu mieszkalnego (domku jednorodzinnego) albo przysługuje jej spółdzielcze prawo do lokalu lub jest najemcą lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy, innych jednostek samorządu terytorialnego albo stanowiącego własność Skarbu Państwa lub państwowych osób prawnych oraz- zobowiąże się pisemnie, że z tej renty będzie dokonywała opłat z tytułu czynszu lub innych należności za lokal mieszkalny (dom), a w lokalu tym nie przebywają inne Rentę socjalną może dostać osoba, która nigdy nie była ubezpieczona w ZUS. Jest to świadczenie wypłacane przez ZUS, ale finansowane przez budżet ci wypłacąRenta socjalna przyznawana jest w stałej wysokości - wynosi 84 proc. kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Renta ta podlega waloryzacji jak inne przypadku, gdy osoba ubiegająca się o rentę socjalną jest jednocześnie uprawniona do renty rodzinnej, której wysokość nie przekracza 200 proc. kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy - przysługuje prawo do obydwu świadczeń. Uwaga!Łączna wysokość renty rodzinnej i renty socjalnej nie może przekraczać 200 proc. kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Jeśli przekracza - obniża się wysokość renty socjalna jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą z niej być też potrącane inne należności, np. kwoty nienależnie pobranych świadczeń, sumy egzekwowane przez komornika, na zaspokojenie należności, w tym prawo do renty socjalnej może być zawieszone?Może być zawieszone, jeśli osoba uprawniona osiągnęła przychód przekraczający 30 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez GUS dla celów emerytalnych. Przychód ten może pochodzić z pracy, różnego typu umów, honorariów, działalności artystycznej. Za przychód uważa się też zasiłki: chorobowy, macierzyński i opiekuńczy oraz wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, także zasiłek lub świadczenie rehabilitacyjne i rodzinnaPrzysługuje ona członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała przyznane prawo do renty lub emerytury albo pracowała i spełniała określone warunki przewidziane przepisami ustawy emerytalnej. Należy się:1. dzieciom własnym, przysposobionym, przyjętym na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletniości,2. rodzicom,3. mają prawo do renty rodzinnej do ukończenia 16. roku życia bez żadnych warunków; po ukończeniu 16 lat prawo to przysługuje pod warunkiem kontynuowania nauki w szkole lub na wyższej uczelni - nie dłużej niż do osiągnięcia 25. roku życia, a jeśli dziecko student skończyło 25 lat w styczniu, a studia kończy w czerwcu, renta rodzinna będzie wypłacana do ukończenia studiów. Prawo do renty rodzinnej mają też dzieci bez względu na wiek, jeśli stały się całkowicie niezdolne do pracy przed 16. rokiem życia lub w czasie nauki w szkole do ukończenia 25. roku mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli ubezpieczony (emeryt, rencista) bezpośrednio przed śmiercią przyczynił się do ich utrzymania, a ponadto spełniają warunki takie, jak dla wdowy czy wdowca (dotyczące wieku, orzeczenia o niezdolności do pracy lub wychowania małoletnich osób).Prawo do renty ma też wdowa/wdowiec, jeżeli w chwili śmierci małżonka miał 50 lat lub orzeczoną przez lekarza orzecznika ZUS całkowitą lub częściową niezdolność do pracy (wiek uprawniający wdowca do renty rodzinnej od 1 stycznia 1999 r. również wynosi 50 lat). Rentę rodzinną może uzyskać także wdowa lub wdowiec wychowujący dzieci uczące się, ale tylko do czasu ukończenia przez nie 18. roku Prawo do renty rodzinnej ma również rozwiedziony małżonek lub wdowa /wdowiec, który do dnia śmierci męża nie pozostawał z nim we wspólności małżeńskiej, czyli z nim nie zamieszkiwał. Osoba taka ma prawo do renty, jeśli miała w dniu śmierci męża prawo do alimentów z jego strony ustalone wyrokiem lub ugodą wdowa, która w chwili śmierci męża nie miała ukończonych 50 lat i nie była wtedy niezdolna do pracy, ma prawo do renty rodzinnej, jeśli przynajmniej jeden z warunków (wiek lub niezdolność do pracy) spełni do 5 lat od jego śmierci lub od zaprzestania wychowywania dzieci, wnuków itp. uprawnionych do renty przewiduje wypłatę renty rodzinnej również wdowie, która nie spełnia żadnego z warunków wieku lub niezdolności do pracy, ale brakuje jej niezbędnych źródeł utrzymania. W tej sytuacji ma ona prawo do tzw. renty okresowej wypłacanej przez rok od chwili śmierci męża. Jeśli wdowa udowodni, że uczestniczy w szkoleniu, które ma na celu uzyskanie przez nią kwalifikacji do zawodu, wówczas prawo do renty ma nawet przez 2 lata od chwili śmierci męża. Identyczne warunki musi spełniać wdowiec. Renta rodzinna wynosi:- dla jednej osoby - 85 proc. świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu,- dla dwóch osób - 90 proc. świadczenia,- dla trzech i więcej osób - 95 proc. uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna, która w razie konieczności dzielona jest w równych częściach między kwotyKwoty najniższych gwarantowanych świadczeń rentowych od 1 marca 2009 roku wynoszą:* renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i renta rodzinna - 675,10 zł* renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy - 519,30 zł* renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem lub chorobą zawodową i renta rodzinna wypadkowa - 810,12 zł* renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem lub chorobą zawodową - 623,16 złOwdowiali w najtrudniejszym położeniuBeata Kopczyńska, ZUS - W przypadku, gdy osoba zmarła miała - do dnia śmierci - ustalone prawo do emerytury lub renty, sytuacja jest prosta. Wdowa lub wdowiec mogą uzyskać to świadczenie, o ile oczywiście spełniają warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej. Bardziej skomplikowana jest sytuacja wtedy, gdy osoba zmarła nie miała przyznanej emerytury bądź renty. Wówczas, po złożeniu wniosku o rentę rodzinną, ZUS bada, czy zmarły spełniał warunki do uzyskania jednego z tych świadczeń. Przy ocenie prawa do renty ZUS przyjmuje, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy nawet wtedy, gdy w tzw. dacie śmierci faktycznie była zdolna do pracy. Zatem ustalając, czy zmarły mógłby uzyskać rentę z tytułu niezdolności do pracy, ZUS bada jedynie, czy spełniony został warunek wymaganego stażu ubezpieczeniowego (od jednego roku do pięciu lat, w zależności od daty po-wstania niezdolności do pracy) lub też czy osoba zmarła była zwolniona z obowiązku spełnienia tego wa-runku. Pięcioletni okres składkowy i nieskładkowy wymagany jest od osób, których niezdolność do pracy powstała po ukończeniu 30 lat, przypadał w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem zgonu lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Niezdolność do pracy musi powstać w jednym z wymienionych w ustawie emerytalnej okresów składkowych lub nieskładkowych, bądź też nie później, niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. ZUS bada, czy ewentualnie zachodziły przesłanki do zwolnienia zmarłego z tego warunku. .
  • 4r2o5vbg1x.pages.dev/34
  • 4r2o5vbg1x.pages.dev/190
  • 4r2o5vbg1x.pages.dev/119
  • 4r2o5vbg1x.pages.dev/319
  • 4r2o5vbg1x.pages.dev/278
  • 4r2o5vbg1x.pages.dev/349
  • 4r2o5vbg1x.pages.dev/98
  • 4r2o5vbg1x.pages.dev/132
  • 4r2o5vbg1x.pages.dev/13
  • renta dla osoby w śpiączce